Parownik to jeden z głównych komponentów systemu chłodniczego, który zapewnia prawidłowy, płynny proces wrzenia, z niewielką różnicą temperatur pomiędzy czynnikiem chłodniczym i płynem wtórnym. Mniejsza różnica temperatur oznacza zwiększoną temperaturę parowania, co skutkuje z kolei podwyższeniem ciśnienia. Zredukowanie różnicy ciśnienia, za które odpowiada między innymi parownik, pozwala ograniczyć energię zużywaną w sprężarce, co spowoduje wzrost całkowitej sprawności całego układu.
Swoją specyfiką parowniki przypominają skraplacze, choć ich funkcje są zupełnie inne, wręcz odwrotne. Zadaniem parownika jest bowiem ochładzanie powietrza, które następnie jest dostarczane do wnętrza samochodu. Wysoka wydajność parownika opiera się zwykle na jego budowie, wykorzystującej określoną ilość owalnych rurek umieszczonych w ożebrowanej konstrukcji.
Proces parowania stanowi znaczną część obszaru transferu ciepła parownika. Na przegrzewanie składa się jedynie około 5 % całkowitego pochłaniania ciepła, natomiast sam proces podgrzewania gazu z reguły zajmuje 10-20 % .
Wyższa temperatura parowania powstaje w wyniku pracy z mniejszym przegrzaniem, co zapewnia znacznie większą dostępność aktywnej powierzchni cieplnej do odparowania czynnika chłodniczego. W przypadku gdy parownik jest niestabilny, wymagane jest wyższe przegrzanie, a to skutkuje niższą temperaturą parowania.
Dostępnych jest kilka rozwiązań konstrukcyjnych parowników: obieg równoległy, obieg tupu "U", obieg typu "S" i obieg typu "W". Odpowiednio dobrany parownik ułatwia stabilną i wydajną prace nawet przy niskim przegrzaniu i bardzo niskich wartościach przepływu czynnika chłodniczego.